Οι Daniel Goleman, Richard Boyatzis και Annie McKee στο βιβλίο τους με τίτλο Primal Leadership, περιγράφουν έξι μορφές ηγεσίας που έχουν διαφορετικά αποτελέσματα στα συναισθήματα των οπαδών-στόχων. Οι ηγέτες είναι ελεύθεροι να χρησιμοποιούν οποιοδήποτε στυλ θεωρούν αποτελεσματικό ή έναν καλό συνδυασμό διαφορετικών στυλ προσαρμοσμένων στις ομάδες τους και τις καταστάσεις που πιστεύουν ότι θα λειτουργούσαν πιο αποτελεσματικά.

1. Ο οραματιστής ηγέτης – αφήνει την ομάδα να προχωρήσει μπροστά μόνη της, αλλά δεν θα τους πει πώς να φτάσουν εκεί, παρακινώντας κατά συνέπεια την ομάδα να αγωνιστεί. Η ομάδα μοιράζεται ανοιχτά πληροφορίες, δίνοντας έτσι γνώσεις σε άλλους. Αυτοί οι τύποι ηγετών μπορεί να αποτύχουν εάν πρέπει να παρακινήσουν πιο έμπειρους συναδέλφους. Αυτό το στυλ ηγεσίας είναι καλύτερο να χρησιμοποιηθεί όταν απαιτείται μια νέα κατεύθυνση εντός της επιχείρησης σας.

2. Ο εκπαιδευτής ηγέτης – συνδέεται με οργανωτικούς στόχους, πραγματοποιώντας μακρές συνομιλίες που φτάνουν πέρα ​​από το χώρο εργασίας, βοηθώντας τους ανθρώπους να βρουν πλεονεκτήματα και αδυναμίες και να τις συνδέσουν με τις φιλοδοξίες και δράσεις σταδιοδρομίας. Είναι καλοί στην ανάθεση απαιτητικών εργασιών, επιδεικνύουν πίστη που απαιτεί αιτιολόγηση και οδηγεί σε υψηλά επίπεδα αφοσίωσης. Το άσχημο είναι οτι αυτό το στυλ μοιάζει να παρεμβαίνει. Χρησιμοποιείται καλύτερα όταν τα άτομα πρέπει να δημιουργήσουν μακροπρόθεσμες δυνατότητες.

3. Ο συνεργάτης ηγέτης – δημιουργεί συνδέσεις μεταξύ αυτού και των ανθρώπων γύρω του/της, και επομένως αρμονία μέσα στον οργανισμό. Είναι ένα πολύ συνεργατικό στυλ που εστιάζει στις συναισθηματικές ανάγκες σε σχέση με τις εργασιακές ανάγκες. Έπίσης, συχνά χρησιμοποιείται παράλληλα με την οραματιστική ηγεσία. Χρησιμοποιείται καλύτερα για να θεραπεύσει τις ρήξεις (να κάνει ξανά μια κατάσταση φιλική) και να προσπεράσει αγχωτικές καταστάσεις. Όταν γίνεται άσχημα, αποφεύγει συναισθηματικά ενοχλητικές καταστάσεις όπως τα αρνητικά σχόλια.

4. Ο δημοκρατικός ηγέτης – ενεργεί για να εκτιμά τα σχόλια και τη δέσμευση μέσω της συμμετοχής, ακούγοντας τόσο τα κακά όσο και τα καλά νέα. Χρησιμοποιείται καλύτερα για να κερδίσετε ή όταν χρειάζεστε σύμπνοια (όταν είστε αβέβαιοι). Όταν γίνεται άσχημα, μοιάζει σαν αρκετή ακρόαση συνδεδεμένη πολύ λίγη αποτελεσματική δράση.

5. Ο ρυθμιστής ηγέτης – δημιουργεί πρόκληση και συναρπαστικούς στόχους για τους ανθρώπους. Προσδιορίζει φτωχές επιδόσεις και απαιτεί περισσότερα από αυτές. Εάν είναι απαραίτητο, θα σηκώσει τα μανίκια και θα σώσει ο ίδιοε την κατάσταση. Τείνουν να προσφέρουν χαμηλή καθοδήγηση, αναμένοντας από τους ανθρώπους να ξέρουν τι να κάνουν. Έχουν βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, αλλά μακροπρόθεσμα αυτό το στυλ μπορεί να οδηγήσει σε εξάντληση και πτώση. Χρησιμοποιείται καλύτερα για αποτελέσματα από μια ομάδα με κίνητρα και ικανότητες. Έαν γίνει με λάθος τρόπο στερείται συναισθηματικής νοημοσύνης και αυτοδιαχείρισης.

6. Ο εντολέας ηγέτης – ηρεμεί τους φόβους και δίνει σαφείς οδηγίες μέσω της ισχυρής του στάσης, επιβάλλει εντολές και αναμένει πλήρη συμμόρφωση (δεν απαιτείται συμφωνία). Χρειάζετε συναισθηματικό αυτοέλεγχο και μπορεί να φαίνεται απόμακρος. Αυτή η προσέγγιση είναι η καλύτερη σε περιόδους κρίσης όταν χρειάζεστε αδιαμφισβήτητη ταχεία δράση και όταν έχετε να κάνετε με προβληματικούς υπαλλήλους που δεν ανταποκρίνονται σε άλλες μεθόδους.